شریعتی نافی سنت شیعی است و نه ناقد آن
شریعتی بر این باور است که اسلام، بیش از همه ی مذاهب در دنیا، رویه فعلی اش با رویه ی قبلی اش تضاد پیدا کرده...
شریعتی می گوید: «می‌بینیم این مسائل برعکس آن چیزی است که در ذهن مطرح شده، و آن نشانه همان حرف اولی است که در آغازِ این سخنانم گفتم، که بیش از همه مذاهب در دنیا اسلام رَویه فعلی‌اش با رویه قبلی‌اش تضاد پیدا کرده، و واقعیت موجودش با حقیقت مجهولش متضاد است و نه مختلف، و بیش از همه فرقه‌ها در اسلام، تشیع است که بین آنچه که بود با آنچه که هست، فاصله از کفر و دین بیشتر افتاده است. یک وقتی من یک کتابی چاپ میکردم؛ دادم چاپخانه و فرصت نکرده بودم که خودم غلط گیری کنم؛ دیدم که خیلی راحت آن را چیده‌اند: "میباشد"ها را "نمیباشد" و "نمیباشد"ها را "میباشد" چیده‌اند، و الا جمله‌ها همه‌اش سرِجایش است. تشیع یک چنین تغییری پیدا کرده: تمامِ "میباشد"هایش "نمیباشد" شده است و "نمیباشد"هایش "میباشد"». (شریعتی؛ علی علیه السلام بنیانگذار وحدت).
بر این اساس شاید بتوان گفت که امت گرایی شریعتی در بستری شیعه ستیزانه شکل گرفته است.