معنای امام در معنویت شیعی
ﭘﺮﻭﻓﺴﻮﺭ ﻫﺎﻧﺮﻯ ﻛﺮﺑﻦ (Henry Corbin) ﻓﻴﻠﺴﻮﻑ ﻭ ﭘﮋﻭﻫﺸﮕﺮ ﻓﺮﺍﻧﺴﻮﻯ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ ﻣﻔﺼﻠﻰ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺸﻴﻊ ﺍنجام ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ. ﻛﺮﺑﻦ ﺩﺭ ﺳــﺎﻝ 1945ﻡ ﺩﺭ ﻣﺪﺭﺳــﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ ﻋﺎﻟﻰ ﺳــﻮﺭﺑﻦ ﻓﺮﺍﻧﺴﻪ، ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻦ ﻟﻮﻳﻰ ﻣﺎﺳﻴﻨﻴﻮﻥ ﺩﺭ ﻛﺮﺳﻰ ﺍﺳﻼﻡ ﺷﻨﺎﺳﻰ ﻭ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺳﺮﺯﻣﻴﻦ ﻋﺮﺑﺴﺘﺎﻥ ﺷﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﺳﻮﺭﺑﻦ ﺩﺭ ﺣﺪﻭﺩ ﺭﺑﻊ ﻗﺮﻥ، ﺑﻪ ﺑﻴﺎﻥ اندیشهی ﺍﻧﺪﻳﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ -ﻛﻪ ﺑﺴــﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻏﺮﺏ ﻛﺎﻣﻼً ﻧﺎﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩﻧﺪ- ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ. ﺍﻭ ﺑﺮﺧﻼﻑ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﭘﮋﻭﻫﺸﮕﺮﺍﻥ ﻏﺮﺑﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺧﻮﺩ، ﺭﻭﺵ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻧﮕﺮﻯ ﺭﺍ ـﻛﻪ ﻣﺒﻨﺎﻳﻰ ﭘﻮﺯﻳﺘﻴﻮﻳﺴﺘﻰ ﺩﺍﺭﺩـ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩﺍﻧﺪ، ﺑﺎ ﺭﻭﺵ ﭘﺪﻳﺪﺍﺭﺷﻨﺎﺳﺎﻧﻪ ـﻛﻪ ﺭﻭﻳﻜﺮﺩ ﺑﻬﺘﺮ ﻭ ﻫﻢ ﺯﺑﺎﻧﺎﻧﻪﺗﺮﻯ ﺭﺍ ﺍﺗﺨﺎﺫ ﻣﻰ ﻛﻨﺪـ ﺑﻪ مطالعهی ﺍﺳــﻼﻡ ﻭ ﺗﺸــﻴﻊ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ.
ﺗﻮﺟﻪ ﻭ ﮔﺮﺍﻳﺶ ﺯﻳﺎﺩ ﻛﺮﺑﻦ ﺑﻪ مسالهی ﺗﺄﻭﻳﻞ، ﺑﺎﻃﻦ ﮔﺮﺍﻳﻰ ﻭ ﺟﻨﺒﻪ ﻫﺎﻯ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ﻣﻮﺟﺐ ﺷﺪ ﻛﻪ ﺍﻭ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﻴﺮ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﻫﺎﻯ ﻓﺮﻗﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﺳﻤﺎﻋﻴﻠﻴﻪ ﻭ ﺷﻴﺨﻴﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﻴﺮﺩ. ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ﻭ ﺑﺎﻃﻨﻰ ﺍﺯ ﻣﻮﺿﻮﻋﺎﺗﻰ ﭼﻮﻥ ﻭﻻﻳﺖ ﻭ ﺍﻣﺎﻣﺖ ﻭ ﺧﻠﻂ ﺑﺮﺧﻰ ﻣﺒﺎﻧﻰ ﺻﻮﻓﻴﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﻣﻌﺎﺭﻑ ﻧﺎﺏ ﺍﻫﻞ بیت علیهم السلام ﻭﻧﻴﺰ ﺍﻗﺘﺒﺎﺱ ﺯﻳﺎﺩ ﺍﻭ ﺍﺯ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﻫﺎﻯ ﺷﻴﺨﻴﻪ ﻭ ﺍﺳﻤﺎﻋﻴﻠﻴﻪ، زمینهی ﻓﻬﻢ ﻧﺎﺻﺤﻴﺢ ﺍﺻﻞ ﺍﻣﺎﻣﺖ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﻧﻮﻓﻬﻤﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻋﺮﺻﻪ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻣﻰ ﻛﻨﺪ.
ﻗﻠﻢ ﻛﺮﺑﻦ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎً ﺩﺭ ﺑﺴــﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭﺵ ﺑﺴــﻴﺎﺭ ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ ﻭ ﺩﺷﻮﺍﺭﻳﺎﺏ ﺍﺳﺖ ﻭ مقالهی ﺣﺎﺿﺮ نیز ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻗﺎﻋﺪﻩ ﻣﺴﺘﺜﻨﺎ ﻧﻴﺴﺖ. ﻫﺪﻑ ﺍﺯ ارائهی مقالهی ﺣﺎﺿﺮ ﻛﻪ ترجمهی ﺑﺨﺸــﻰ ﺍﺯ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎﻯ ﻛﺮﺑﻦ ﭘﻴﺮﺍﻣﻮﻥ مسألهی ﺍﻣﺎﻣﺖ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺩﺭ ﺑﺮﺧﻰ ﻣﻮﺍﺭﺩ، ﻳﺎﺩﺩﺍﺷــﺖﻫﺎﻳﻰ ﺍﻧﺘﻘﺎﺩﻯ ﺩﺭ ﭘﺎﻧﻮﻳﺲ ﺁﻥ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ، ﺗﻨﻬﺎ ﺁﺷﻨﺎﻳﻰ ﺍﻣﺎﻣﺖﭘﮋﻭﻫﺎﻥ ﺑﺎ ﺁﺭﺍﻳﻰ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﺩﺭ ﺟﻬﺎﻥ ﻭ ﺑﻪ ﻭﻳﮋﻩ ﺩﺭ ﻓﻀﺎﻯ ﺁﻛﺎﺩﻣﻴک ﻭ ﭘﮋﻭﻫﺸﻰ ﻏﺮﺏ، ﺑﺎ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺍﻣﺎﻣﺖ ﺷﻴﻌﻰ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ، ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﻯ ﺗﺼﺪﻳﻖ ﻣﺤﺘﻮﺍﻯ ﺁﻥ ﻧﻴﺴﺖ.
این محتوا فقط برای اعضا قابل مشاهده است.
برای دسترسی به این محتوا، وارد سایت شده و اشتراک کتابخانه را تهیه کنید. (مشاهده راهنما)
