تجرید الاعتقاد، نوشته‌ی مرحوم خواجه نصیرالدین طوسی، یکی از مهم ترین کتب اعتقادی شیعیان امامی است. متن تجرید الاعتقاد از یکسو به دلیل عظمت مقام خواجه طوسی و از سوی دیگر با توجه به اتقان علمی و ایجاز بی‌نظیرش، از همان عصر خواجه مورد توجه بسیاری از متکلمان شیعه و سنی قرار گرفته است و شروح و حواشی متعددی بر آن نگاشته شده است.

یکی از مهم ترین و مشهور ترین این شروح، شرحی است که شاگرد خواجه طوسی، حسن بن یوسف بن مطهر مشهور به علامه حلی (م. 726ق) با نام «کشف المراد فی شرح تجرید الاعتقاد» تحریر نموده است. در این کتاب علامه حلی در مقام مقرر و نه مستشکل، به شرح و تبیین آراء استاد خود پرداخته و بیانات موجز خواجه را به طور مفصل تشریح نموده و قول او را تثبیت کرده است.

در این درس‌گفتار، استاد طالقانی به شرح عبارات تجرید الاعتقاد با محوریت کتاب کشف المراد پرداخته‌اند. همچنین در مواردی برای روشن شدن موضع مرحوم خواجه نصیر و علامه حلی، به سایر آثار کلامی و فلسفی، از جمله قواعد العقائد، مناهج الیقین فی اصول الدین، معارج الفهم فی شرح النظم و ارشاد الی نهج المسترشدین مراجعه شده است. در بخش اول این درس‌گفتار، مباحث اثبات صانع (3 جلسه) و قدرت الهی (12 جلسه) در 15 جلسه تدریس شده است.